Συνάδελφοι ήρθε η ώρα της αντίδρασης στο «σάπιο» κατεστημένο του συνδικαλιστικού κινήματος… η ώρα της αλήθειας για όλους μας… η ώρα που θα πρέπει επιτέλους να ξεχωρίσουν οι συνδικαλιστές από τους κομματικούς εκπροσώπους… η ώρα της πραγμάτωσης των ονείρων των καθαρά σκεπτόμενων συνδικαλιστών… η ώρα της μάχης απέναντι στους βολεμένους και τους νεροκουβαλητές αυτών…
Σίγουρα θα είναι μια μάχη με μεγάλο κόστος για τους συμμετέχοντες… ένα κόστος που αν δεν το πάρουμε σήμερα θα πρέπει να κλείσουμε ίσως το στόμα μας για πάντα…
Και αν αναρωτιέστε γιατί τώρα… απλά σας λέω κοιτάξτε την κοινωνική πραγματικότητα που αρχίζει να μορφοποιείται και ταυτόχρονα κοιτάξτε την άλλη πλευρά… τη δική μας πλευρά… την πλευρά του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος… το οποίο κάθεται με απάθεια και περιμένει το τέλος των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων μας…
Εδώ και έξι μήνες το επίσημο συνδικάτο των εργαζόμενων στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση παίζει με τα νεύρα των συναδέλφων στα σχολεία…
Των συναδέλφων… που όλα αυτά τα χρόνια με τη ψυχή τους, το φιλότιμό τους και την αγάπη τους για τη δουλειά που κάνουν… αλλά και με στοιχειώδη ελευθερία στήριξαν την εκπαίδευση στην πατρίδα μας… περιμένοντας την αναγνώριση από την πλευρά της πολιτείας…
Αντί της αναγνώρισης… ήρθε η κοροϊδία και η στοχοποίηση των εκπαιδευτικών για τα «στραβά και ανάποδα» της εκπαίδευσης… το αποτέλεσμα ήταν ένας πολυνόμος… και αρκετές εγκύκλιοι ανατροπής της υφιστάμενης κατάστασης…
Σε λίγο θα ακολουθήσει και το ασφαλιστικό… το οποίο ανατρέπει τις ζωές χιλιάδων εκπαιδευτικών και μας οδηγεί σε πάνω από 40 χρόνια εργασίας(λέτε να το αντέξουμε…) και σύνταξη στα 65 χρόνια…
Όλα αυτά συνάδελφοι πιστεύετε ότι μπορούν να τα ανατρέψουν αυτοί που σήμερα βρίσκονται στην ηγεσία της ΔΟΕ… και για να μην τους ισοπεδώσω να ρωτήσω διαφορετικά… μπορούν να δώσουν το όραμα και να συντάξουν πίσω τους τις 80.000 των εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης στη μεγάλη μάχη που πρέπει να δοθεί;
Πιστεύω πως ΟΧΙ… και δεν το πιστεύω μόνο εγώ… το πιστεύει και η συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων στα σχολεία… ακόμη και το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού…
Συνάδελφοι, ένιωσα μεγάλη ντροπή όταν πριν από ένα μήνα σε διάφορες δημοσκοπήσεις, ο απλός λαός θεωρούσε σε ποσοστά που ξεπερνούσαν το 30% υπεύθυνους τους συνδικαλιστές ακόμη και για την κατάσταση που ζει η πατρίδα μας…
Και ρωτώ εσάς τους συναδέλφους μου συνδικαλιστές του οργανωμένου συνδικάτου… φταίμε εμείς;… ή φταίνε κάποιοι από εμάς που υπήρξαν γρανάζια «καλολαδωμένα» με «υψηλές αποδοχές»;
Η αλήθεια είναι απλή για εμάς… γνωρίζουμε πως όλοι δεν είμαστε ίδιοι… το αστείο είναι πως στις μεταξύ μας κουβέντες γνωρίζουμε και ποιοι φταίνε… όταν όμως έρθει η ώρα των επιλογών και της στροφής προς το δυναμικό και το καινούριο… επικρατεί ο φόβος και η ανασφάλεια με αποτέλεσμα το δικό μας βόλεμα και μόνο…
Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι… ίσως όλη αυτή η κατάσταση που πάει να διαμορφωθεί τελικά μας βγει σε καλό… και εννοώ φυσικά το οργανωμένο συνδικάτο των εκπαιδευτικών που έχει τη χρυσή ευκαιρία να γράψει ιστορία και να αναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες του… να αποχτήσει επιτέλους όραμα και να διοικηθεί από ανθρώπους που θα μπορέσουν να πείσουν τους συναδέλφους πως ο αγώνας που πρέπει να δοθεί είναι αγώνας επιβίωσης και όχι μόνο αξιοπρέπειας…
Η ΤΩΡΑ Η ΠΟΤΕ ήταν το σύνθημα που ακούστηκε στις πορείες των τελευταίων μηνών και είχε να κάνει με την πραγματικότητα που πάει να μας επιβληθεί…
Η ΤΩΡΑ Η ΠΟΤΕ λοιπόν και στα του οίκου μας… για να μην μπορέσει ξανά να μας κοροϊδέψει κανείς… όσο και αν προσπαθήσει… με άκαιρους λεονταρισμούς και στημένες κοκορομαχίες…
Όλοι αυτοί σε λίγο απέναντί τους δε θα έχουν μόνο οργανωμένους συνδικαλιστές όλων των παρατάξεων ακόμη και της δικής τους… αλλά οργισμένους συναδέλφους που θα τους πάρουν στο κυνήγι όπου και αν βρεθούν μετά το συνέδριο της ομοσπονδίας, αν δεν αποφασίσουν να κλείσουν τα σχολεία τον ερχόμενο Σεπτέμβριο… ταυτόχρονα πρέπει να παραιτηθούν, γιατί είναι πια πασιφανές πως δεν μπορούν να οδηγήσουν τον κλάδο σε αυτή τη μάχη…
Και επειδή 23 χρόνια στο «κουρμπέτι» γνωρίζω πως πολλοί θα είναι αυτοί που θα συμφωνήσουν μαζί μου… άλλοι θα παραπονεθούν πως όλα είναι μάταια… και άλλοι θα πουν πως άλλοτε τα πράγματα ήταν διαφορετικά… απαντώ… και στο μέλλον σίγουρα θα είναι διαφορετικά… εξαρτάται όμως μόνο από εμάς και κανέναν άλλο το πώς θα είναι…
Περιμένω, λοιπόν, από εσάς δύο πράγματα: Είτε θα εξακολουθήσετε να σωπαίνετε κι αυτό θα σημαίνει:«Μην ανησυχείτε, όλα πάνε καλά». Είτε, αλλιώς θα αντιδράσετε, αποδεικνύοντας έμπρακτα πως θέλετε να αλλάξετε το «σάπιο κατεστημένο».
«Πρέπει να ξέρουμε πως δεν υπάρχει τίποτα πιο δύσκολο στην πραγματοποίησή του, πιο αβέβαιο για την επιτυχή έκβασή του, πιο επικίνδυνο στο χειρισμό του, από την προσπάθεια εισαγωγής μιας νέας τάξης πραγμάτων. Γιατί ο μεταρρυθμιστής έχει εχθρούς όλους εκείνους που αποκομίζουν κέρδη από το παλιό σύστημα και χλιαρούς μόνο υποστηριχτές αυτούς που περιμένουν να ωφεληθούν με το καινούριο»
Machiavelli: «Ο Ηγεμόνας»
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΤΕΚΙΔΗΣ 
Σχολιάστε